“La Solitude d’un acteur de peep-show avant son entrée en scène"
(Η μοναξιά ενός ηθοποιού πορνο-σόου πριν από την είσοδό του στη σκηνή)
Χρόνια είχα να δω μια τόσο άδεια από σκηνικά αντικείμενα σκηνή (μία καρέκλα σε μαύρο φόντο, μόνο) να ξεχυλίζει ακατάπαυστα (1 ώρα και 15 λεπτά) απ' το ψυχικό εκτόπισμα ενός και μόνο ανθρώπου. Ο Βέλγος Paul Van Mulder, ηθοποιός και συγγραφέας του έργου, καθοδηγούμενος από τον σκηνοθέτη Pascal Crochet, έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας στον απαιτητικό και σκληρό ρόλο ενός ηθοποιού πορνο-σόου. Ο μονόλογος απλός, άμεσος, αλλά σκληρός και αποκαλυπτικός συνάμα επενδύθηκε από μία πρωτόγνωρη εσωτερική λιτότητα και χειρουργική σχεδόν ενσάρκωση και των πιο λεπτών ακόμη συναισθηματικών διακυμάνσεων. Ο Paul Van Mulder, πατώντας όπως μια γάτα επάνω σε όρθιες καρφίτσες, έφερε επί σκηνής το δράμα του ανθρώπου της νέας οικονομικής πραγματικότητας. "Για μια μπουκιά ψωμί", για την εξασφάλιση της συντήρησης και μόνο του βιολογικού κορμιού, ο άνθρωπος βρίσκεται έκπτωτος από τον εαυτό του. Εκπορνεύεται την ίδια την ύπαρξή του. Εξαθλιωμένος, ταπεινωμένος, γεμάτος ντροπή και ενοχές, περιθωριοποιημένος, ζητιανεύει μια θέση στον κόσμο που θα έπρεπε λογικά να του ανήκει.
Με απέραντο σεβασμό κι ένα παράπονο καρτερίας ακούσαμε στο τέλος "apaisez-moi...calmez-moi...aimez-moi...oui!que demain soit un autre jour..." ("καθησυχάστε με...ηρεμήστε με...αγαπήστε με....ναι! και μακάρι αύριο να ξημερώσει μια άλλη μέρα..." Έπειτα ο Paul Van Mulder χαθηκε μαζί με το φως μιας λάμπας-εκκρεμούς. Έναν μετρομόνο των στιγμών του.
Οι των Βρυξελλών να μην χάσουν την παράσταση. Οι γείτονες σε Γαλλίες και Αγγλίες και γενικώς σ' ότι σκοτεινιασμένο κυκλοφορεί εδώ γύρω μπορούν να αλλάξουνε ομίχλη και να περάσουν κάνα Σαββατοκύριακο να δούνε τη δική μας. Η δική μας πέφτει πιο χαμηλά και γι' αυτό μπορούμε και την αγγίζουμε... Είναι μια πιο δημοκρατική ομίχλη και γι' αυτό άξια να τη διαφημίσω. Για τους φίλους μου στην Ελλάδα...και εν μέσω εκλογών...τους τάζω...τους τάζω...τους τάζω ακόμη και το κρεβατάκι μου, για να έρθουν να δούνε την παράσταση. Εγώ στα σανίδια...
Μέχρι τέλος Οκτωβρίου:http://www.theatredesmartyrs.be/
Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο είναι της Joanna Van Mulder
KASSANDRA, προεκλογικές εκτονώσεις και φυσικά... "Περιμένοντας τον Γκοντό" (τσου...τσου...ούτε τον Κωστάκη ούτε τον Γιωργάκη!)
Μακάρι να μπορούσα να έρθω να δω την παράσταση!Ξέρεις πως θα το έκανα και θα κοιμόμουν εγώ στα σανίδια,αλλά .....είναι και το Ελσάκι στη μέση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία πράγματα γίνονται στις Μπρουσέλες!
αν ειναι τοσο ωραιο δεν το ανεβαζουμε στην πατριδα,αφου εχετε κανει και τη μεταφραση?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το ανεβάσουμε, να το ανεβάσουμε! Κι ό,τι θα το πρότεινα, κι ό,τι έκανα και σχέδια να πάω να βρω τον Paul (αυτό το ιερό τέρας!). Θέλετε να το
ΑπάντησηΔιαγραφήοργανώσουμε κάπως; Tη μετάφραση, δεν την έχω κάνει ακόμη. Ένα αποσπασματάκι μετέφρασα, αλλά να την κάνω. Πάντως είναι ιδανικό για το καταφύγιο...