22 Σεπτεμβρίου, 2009

H Kassandra γράφει: O απέθαντος Νάιν


Foto: Bilou, L' attente (Η αναμονή)

Στη λεωφόρο τρέχουνε τα φώτα και το άλφα ποιότητος πουκάμισο του Νάιν φουσκώνει μέσα απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα της νέας του Βεμβέ, που είναι πάντα καλογυαλισμένη και της μόδας, γιατί ο Νάιν αλλάζει τ’ αυτοκίνητα σαν τα πουκάμισα, που είναι κι αυτά της μόδας και λίγο μόνο γαριασμένα από ιδρώτα σαν κεντημένη αράχνη στις μασχάλες, όταν η αύρα τις ραπίζει, και παίρνουν λίγο άρωμα από τις ανθισμένες νεραντζιές κι από γυναίκες σαν αράχνες, που περιφέρουνε ανυποψίαστες στην παραλία τον βραδινό περίπατο μες σε γλυκά πράσινα, πορτοκαλιά, κίτρινα ρούχα κάτω από τις νεραντζιές, στα πεζοδρόμια.

Αυτός θα πεθάνει γρήγορα, είπε μια μέρα η μια στην άλλη, χωρίς ο Νάιν να γνωρίζει τίποτε απολύτως για τη γλυκόπικρη διαρροή του πεπρωμένου, αφού δεν έχει καθόλου χρόνο να σκεφτεί, πολύ γρήγορα μόνο τρέμοντας από συσσωρευμένο πόθο, ομολογουμένως τρυφερός, κατόρθωσε δυο τρεις φορές να πέσει στο κρεβάτι με τη γυναίκα που επαλήθευσε, μύριζαν έντονα τα υγρά του, πως θα πεθάνει γρήγορα, αφού είπε στην άλλη πρώτα πως οι δουλειές του ολοένα και ανοίγουν.

Δεν πρόκειται όμως ο Νάιν να πεθάνει, αν και αναδιπλώθηκε από την πρόσφατη απώλεια του πατέρα και το επικείμενο θανατικό στην εφηβεία λογχίζει τη φαμίλια με σήματα ανερμήνευτα. Απόψε είπε θα περνούσε απ’ τη γυναίκα, αυτή κόβει λίγα κλωνάρια νεραντζιάς και σκέψεις που μυρίζουν.

Στη λεωφόρο ο Νάιν διαγράφει το ατύχημα, «συμβόλαιο υπογράφουμε στις 10.00», στο κινητό σφραγίζοντας ένα απ’ τα ραντεβού της επομένης.

Καθόλου αδιάφορη η γυναίκα στολίζει το άδειο της το βάζο. Εκεί όπου ’ναι ριγμένο τώρα το δερμάτινο σακάκι στο αμάξι, τη χάιδευε άλλοτε ο Νάιν. Ανάβει ένα λαμπατέρ και τρέχουν πιο πολύ στη λεωφόρο οι λαμπτήρες. «Θα βρέξει απόψε», είπαν, «κόκκινη βροχή». Οι διαγνώσεις των γιατρών και οι προγνώσεις γενικώς φέρνουν αμηχανία, θα υπογράφανε «στις 10.00», και αύριο και χθες θα υπογράφανε, και η λαμαρίνα αρχίζει να θαμπώνει από σκόνη της Αιγύπτου.

Ξυπόλητη η γυναίκα αφήνει αποτυπώματα στη στάχτη απ’ τον καιρό και τα τσιγάρα, ένα μεταλλικό φεγγάρι σφαλίζει στα ρολά της, και κοιμάται.

Τέτοιοι αστάθμητοι παράγοντες, όπως φεγγάρια μες σε κόκκινους λεκέδες στο αμάξι, είναι που εκνευρίζουνε τον Νάιν και φρενάρει τις εσωτερικές οσμώσεις του μπρος απ’ τα σκαλοπάτια του σπιτιού του.


KASSANDRA, Δημοσιευμένο στο περιοδικό Πανδώρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου